جواز همنشینی با خدا

به اسناد مفضل به عمر قال ابا عبدالله علیه سلام و بعد روایت از حضرت امام صادق علیه السلام هست که فرمودند:

               

ان الله تبارک و تعالی ضمن المومنین ضمانا: خداوند تبارک و تعالی برای مومنین یک ضمانتی کرده است،

قال قلت و ما هو؟ پرسید آن ضمانت چی هست؟ قال ضمن لهو ان هو اقر له بالربوبیه لمحمد صلی الله علیه و آله بالنبوه و لعلی علیه السلام بالامامه و ادی ما افترض علیه ان یسکنه فی جواره ضمانتی که خداوند فرموده است این هست که اگر انسان اقرار کند برای خدا به ربوبیت و برای پیامبر اکرم به نبوت. اقرار کند که خداوند رب ماست و پیامبر اکرم نبی ماست و اقرار کند که حضرت علی علیه السلام امام هست و بعد اعمالی را هم که بر او واجب شده است.خب خداوند ضمانت کرده است که او را در جوار خودش اسکان دهد. او را در همسایگی خودش جا دهد.

1. کسی که به ربوبیت خداوند اقرار کند،

2. به نبوت پیامبر اقرار کند،

3. به امامت علی علیه السلام اقرارکند،

4. و همچنین دستورات دین را انجام دهد،

اگر کسی این چهار خصوصیت را داشت خداوند او را در جوار خودش قرار می دهد.  

************************************************************************************************

پیاده شده از فایل صوتی شرح توحید شیخ صدوق

علامه حمید رضا مروجی سبزواری حفظة الله

ولایت وحدت انسان است با اسماءالله

نبی، بُعد اتصال انسان با خلق را می گویند. نبی اول باید به مقام ولایت برسد بعد به مقام نبوت برسد. اول باید روحش عروج کند بالا برود و به اسماءالله برسد و در اسماء الله فانی شود و با اسماء وحدت پیدا کند. این را می گویند ولایت. ولایت وحدت انسان است با اسماءالله.

 نتیجه ولایت، خلافت است.

آهن سیاه است و سرد است و سخت. اگر همین آهن با هر مجاهدتی که شده درون آتش برود صفات خود را از دست می دهد و صفات آتش را می گیرد.

 سیاهی اش می رود سرخ می شود مثل آتش.

 سردی اش می رود مثل آتش داغ می شود.

 سختی اش می رود مثل آتش نرم می شود.

این آهن که سرخ شده جای تاریک برود روشن می کند.

همانطور که آتش می سوزاند این آهن هم به هر چه می رسد، می سوزاند.

صفات آهنی را از دست می دهد و صفات ناری پیدا می کند.

انسان اول باید سیر کند برود به اسماءالله. آن خصوصیات اسمائی را پیدا کند_محیی شود، سمیع و بصیر شود، ممیت شود_ اینها را به نحو کن فیکون از خود ظهور و بروز دهد. ولایت یعنی این. یعنی وحدت با اسماءالله بطوری که اسماء را به نحو کن فیکون از خود ظهور بدهد. یعنی با اسم محیی وحدت پیدا کند بعد که به این عالم برگشت، خلیفه شود. یعنی همان جور که خداوند با صفت محیی بودنش در آن؛ مرده را زنده می کند این انسان هم در آن؛ مرده را زنده کند. کن فیکون.

با صفت خالق بودن که وحدت پیدا کرده باشد می آیند خلیفه ی صفت خالق می شود.

همان طور که خداوند ابداعی با کن فیکون با اراده تنها چیزی را ایجاد می کند این انسان هم با اراده انجام می دهد.

با اسم فالق وحدت پیدا کرده یا آب را می شکافد یا ماه را می شکافد.

با اسم محیی وحدت پیدا کرده، حضرت عیسی مرده را زنده می کند.

این می شود ولایت که انسان صفات بشری را از دست بدهد صفات الهی را بگیرد. بعد برگردد خلیفه الله.

این انسان هم، عالم را با همان صفات که الان شده ظهور آن صفات، به نحو کن فیکون اداره می کند. می شود "رب العالمین".

اول ولایت است بعد خلافت.

کسی که از عالم اسماءالله برمی گردد غیر از اینکه خلیفه است، نبی هم هست. یعنی به او می گویند برای مردم دستور زندگی ببر.

نبوت بعد از ولایت است.

پیغمبر اکرم با بُعد نبوتش برای مردم قرآن آورد، دستور زندگی آورد. اما با بعد ولایتش بود که سر منشا عشق بود.

****************************************************************************************

پیاده شده از فایل صوتی زبدة الاسرار

علامه مروجی سبزواری حفظه الله