عبادت امام زمان
عبادت امام زمان
... نکته ای در مورد بحث دیشب که بعضی از دوستان اشکال داشتند ، در مورد اینکه عرض کردم عبادت های ما به سوی انسان کامل واقع میشود که انسان کامل در زمان ما وجود مقدّس امام زمان(ع) هستند .
اینطور نیست که ما وقتی به نماز می ایستیم ، قصد کنیم که دو رکعت نماز صبح میخوانم به جهت نزدیک شدن به امام زمان ، هیچگاه ایشان را قصد نمیکنیم ، ایشان را نیّت نمیکنیم ، خدا را نیّت میکنیم ، اگر کسی بخواهد غیر خدا را در عبادتهایش نیّت بکند ، عبادتهایش باطل است ، این شرک است ، فقط باید خدا را نیّت بکنیم .
این که نیتمان خدا هست یک مطلب است ، امّا عبادت ما که میخواهد به خدا برسد یک مطلب دیگری است .
فرض بفرمائید که ( معمولاً در روستاها آب را در یک استخر جمع میکنند و بعد رها میکنند که به زمین های زراعتی برود ) اگر این آبی که در استخر جمع شده است، از او بپرسید که تو میخواهی به کجا بروی ؟ هدفت کجا است ؟ میگوئید : هدف من رسیدن به زمین زراعتی است ، امّا آیا این آب از این استخر بدون واسطه آن جوی میتواند به زمین برسد ؟ درست است که نیّتش این است که میخواهد برود و به زمین برسد ، میگوید هدف من رسیدن به زمین کشاورزی و سیراب کردن گندم ها است ، امّا وقتی که میخواهد از استخر راه بیفتد ، باید یک مسیری را طی بکند ، جوی آب را طی بکند تا به زمین برسد .
ما وقتی میخواهیم خداوند را عبادت بکنیم ، نیّت ما رسیدن به خداست ، امّا آیا ما مستقیماً و بدون واسطه میتوانیم عبادتمان را به خداوند وصل بکنیم ؟ خیر ، بین ما و خداوند حجاب های فراوانی است ، نمیشود، امکان ندارد .
بنابراین آن مسیری که عبادت ما باید طی بکند و به خدا برسد انسان کامل هست که در زمان ما امام زمان(ع) هستند .
در هر زمانی یک انسان کامل وجود دارد که عبادات انسان ها در آن زمان از مسیر او به خداوند میرسد ، در واقع درست است که خداوند را قصد میکنیم ، اما چیزی که هست به طور تکوینی و طبیعی این عبادت به سوی امام زمان میرود و از طریق امام زمان به خداوند میرسد .
آن حدیثی که دیشب از امام صادق(ع) نقل کردم که فرمودند :
بعبادتنا عبد الله ، لولا نحن ما عبد الله
به عبادت ما است که خداوند عبادت میشود و اگر ما نباشیم خداوند عبادت نمیشود .
یعنی ماها نمی توانیم خداوند را عبادت بکنیم ، بین ما خداوند حجاب ها هست . بنابراین به قصد خدا به نیت تقرب به خداوند عبادت میکنیم ، اما این نماز از مسیر امام زمام(ع) عبور میکند تا به خداوند برسد .
مثلاً مثل این است که خدای ما امام زمان است ، از طریق ایشان میتوانیم . حتی اگر دعا میکنیم و میگوئیم که خدایا مریض ما را شفا بده ، خدایا حاجت ما را برآورده بکن ، در واقع این دعاها متوجه امام زمان میشود و از طریق ایشان به خداوند میرسد . ما اصلاً نمی توانیم با خداوند اتصال مستقیم پیدا بکنیم ، امکان ندارد ، خیلی حجاب ها بین ما و خداوند است .
هر موجودی که در این عالم عبادت میکند ،
سوره اسراء آیه ۴۴
إنْ مِنْ شَی ء إِلاَ یُسَبحُ بِحَمده
هر موجودی خدا را تسبیح میکند ، جمادات ، نباتات ، حیوانات ، انسان ها همه دارند خداوند را عبادت میکنند ، اما مسئله این است ، جمادات وقتی دارند خداوند را عبادت میکنند ، قبله شان چیست ؟ یک سنگ وقتی خداوند را عبادت میکند ، قبله اش چیست ؟ نبات است، یعنی در واقع نبات را عبادت میکند نبات و درخت که خداوند را عبادت میکند ( درست است که میگوید خداوندا من به سوی تو میایم ) ایاک نعبد و ایاک نستعین .
عبادت نبات به سوی چه کسی متوجه میشود؟ به سوی حیوان ، چون مرتبه بعد از نبات حیوان است .
یک سنگ وقتی خدا را عبادت میکند ، این در واقع(درست است میگوید ، بسم الله الرحمن الرحیم ، الحمدالله رب العالمین) اگر بخواهیم دقیق تحلیل بکنیم ، میگوید بسم نبات الرحمن الرحیم ، الحمد النبات رب العالمین .
قبله او نبات است ، او میخواهد به کمال نباتی دست پیدا بکند و یا نبات وقتی خداوند را عبادت میکند ، او در واقع اگر میگوید بسم الله الرحمن الرحیم ، یعنی میگوید : بسم الحیوان الرحمن الرحیم ، الحمدالحیوان رب العالمین ، قبله او حیوان است ، او میخواهد به کمال حیوانی برسد ، نبات و یک درخت که نمیتوانند مستقیم بگویند بسم الله الرحمن الرحیم. چنین چیزی نمیشود .
همینطور یک حیوان وقتی خداوند را عبادت میکند ، این حیوان درست است که میگوید خدا ،(حیوان میخواهد به خدا برسد ، بحثی نیست ، همه عالم میخواهند به خدا برسند) امّا یک حیوان وقتی خداوند را عبادت میکند ، در واقع عبادتش اینطور است که بسم الانسان الرحمن الرحیم ، الحمدالانسان رب العالمین ، چون مرتبه بعد از حیوان انسان است .
و انسان وقتی خدا را عبادت میکند ، درست است که میگوید بسم الله الرحمن الرحیم ، الحمدالله رب العالمین ، اما در حقیقت اینست که میگوید بسم الامام الرحمن الرحیم ، الحمدالامام رب العالمالمین ...
... بنابراین یک ظاهر داریم و یک واقع داریم ، در ظاهر همه جمادات ، گیاهان ، حیوانات ، انسان ها ، همه خدا میگویند ، امّا در واقع و در باطن چه اتّفاقی می افتد ؟ در واقع و در باطن هر موجودی موجود بعد از خودش را قبله گاه قرار میدهد ، مثلاً عزرائیل وقتی عبادت میکند ، موجود بعد از او جبرائیل است ، بنابراین عزرائیل وقتی عبادت میکند ، درست است میگوید : ( بسم الله الرحمن الرحیم ، الحمدالله الرب العالمین ) امّا در واقع میگوید : بسم الجبراییل الرحمن الرحیم ، الحمدالجبرائیل الرب العالمین .
این نکته را هم خدمت آن دوستانی که در کار هستند عرض میکنم ، موجودات وقتی میخواهند به خدا برسند ، از درون هم عبور میکنند ، همه عالم آفرینش یک ستون است که آن اعلای اعلایش عقل اوّل است ، بعد عقل دوّم است ، بعد عقل سوّم است ، بعد جبرائیل است ، بعد میکائیل است ، بعد اسرافیل است ، بعد عزرائیل است و همینطور میاید ...
حتی انسان ها هم اینطور هستند ، درست است که در منطق میگویند انسان ها در عرض هم هستند ، امّا در عرض هم نیستند در طول هم هستند ، یعنی انسان یک رشته واحد است ، یعنی دو تا انسان مساوی در عالم نداریم ، همه انسان ها متفاوت هستند .
مثلاً هیچکس در حد من نیست ، مافوق من یک انسان هست ، مادون من هم یک انسان هست . من اگر میخواهم به خدا برسم ، باید به سوی آن انسان بعد خودم حرکت بکنم ، به درون او بروم ، باز از درون او به درون بالاتر بروم ، همینطور بروم و بروم تا به خدا برسم .
انسان ها و موجودات از درون هم عبور میکنند تا به خدا برسند .
این نکته را دوستانی که در کار هستند از من داشته باشند ، بیشتر روی این قضیه فکر بکنند که ما هیچ وقت نمی توانیم مستقیماً به خداوند برسیم ، از درون همدیگر عبور میکنیم تا به خدا برسیم .
در واقع اینطور است که اگر من هم دارم عبادت میکنم ، انگار امام را عبادت نمیکنم ، من هم مستقیماً قبله گاهم آن انسان بعد از من ، کامل تر از من است ، او را دارم عبادت میکنم .
اگر به کمال او رسیدم ، باز به آن انسان بالاتر و همینطور ادامه ...
یعنی بین من و امام هم حجاب های فراوانی است ، یعنی انسان های فراوانی هستند که بین من و امام واسطه هستند ، باید از درون آنها عبور بکنم تا به امام برسم .
عالم آفرینش یک ستون واحد است که در هر مرتبه این ستون یک موجود قرار گرفته است ، هر موجودی که بخواهد به درجه بالاتر برسد ، باید وارد انسان بالاتر از خودش بشود و ...
اینست که امام صادق(ع) فرمودند:
بعبادتنا عبد الله، لولا نحن ما عبد الله
بواسطه عبادت ما است که خداوند عبادت میشود اگر ما نباشیم ، خداوند عبادت نمیشود .
هیچ انسانی غیر از امام ( انسان کامل ) نمی تواند مستقیماً خداوند را عبادت بکند .
حقیقت مطلب این است ، امّا در ظاهر همه ما باید بگوئیم که خدا را عبادت میکنیم و اگر کسی در نماز خودش مثلاً امام را در نظر بگیرد و بگوید امام را عبادت میکنم ، این شرک است و نمازش باطل است ، امّا از لحاظ واقعی چه اتّفاقی می افتد ؟ هر کسی مرتبه بالاتر از خودش را به عنوان قبله گاه خودش قرار میدهد و همینطور میرود تا سیر خودش را طی بکند .
در مورد مسئله معراج رسول خدا هم که آن شب خدمت دوستان صحبت کردم و بحث معراج روحانی را عرض کردم ، این را هم خیلی از دوستان ...
***********************************************************************
پیاده شده از فایل صوتی اسماء الحسنی
علامه حمید رضا مروجی سبزواری حفظه الله
با سلام . فوق العاده بود. سپاس فراوان