بسم الله الحیّ القیّوم
******************
چندی پیش به مدد مثنوی مولوی، با بزرگ نازنینی آشنا شدم که نفسی حقانی و وجودی ربّانی دارد و عارفی سوخته و موحدّی متأله است. طی چند صباحی حشر و نشر روحی و وجودی با این انسان بزرگ و والا، انسی عجیب با وی گرفتم و دل به نفس رحمانی وی سپردم تا بلکه قدری از شوریدگیهای جانم کاسته گردد.
هرچند در این عهد و زمانه صاحبان اندیشه های نوین و افکار پویا و موحدان و متألهان جایگاهی در بین اهل جمود و حجاره ندارند و اسیر محبس تنگ نظری جاهلان و غافلان اند، لیک خود حق سبحانه و تعالی وعده های شیرین در کتاب حکیم خویش داده که بسی امیدآفرین و رغبت دهنده ی تداوم راه و مسیر بر حق دین مبین اسلام و آیین شریف قرآنی است که فرمود:
« یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله مُتِمُّ نوره و لو کره الکافرون»
و یا:
« و نریدُ أن نمُنَّ علی الذین استضعفوا فی الأرض و نجعلهم أئمة و نجعلهم الوارثین»
**********************
بارالها
تو خود از مکمن غیب صدور اهل طریقت و شریعت محمدی آگاهی و هیچکس بهتر از تو واقف بر امور نیست،
به لطف و مرحمت خویش بر ما عنایتی کن تا جزو عباد قلیل شکور تو باشیم و از جرگه ی « لَظلوم کفّار » نباشیم که این عارفان برجسته و حکیمان وارسته را بر گردن ما دین عظیمی است.
بار الها
این مسیر به فرموده ی مولایمان امیرالمؤمنین علیه آلاف التحیة و الثنا، صعب مستصعب است و « أنا عبدٌ ذلیل ضعیف حقیر مسکینٌ مستکین»؛
به حق مولایمان « قَوِّ علی خدمتک جوارحی و اشدد علی العزیمة جوانحی»
**********************
به لطف و مدد الهی بر آن شده ایم تا گامی هرچند کوچک در راستای معرفی آیت الحق و التوحید « حضرت علامه شیخ حمید رضا مروجی سبزواری» برداریم؛ که او نیز بسان آن پریروی حقیقی که فرمود:
« إنّی کنتُ کنزاً مخفیّاً فأحببتُ أن أعرف»
که گنج پنهانی بود و حبّ به شناخته شدن داشت؛
و تاب مستوری نداشت؛
این درّ مکنون نیز به طلب دلهای سرگشته و شوریده و حقیقت جوی ما، سزاوار شناخته شدن هست و مستوری بر وی روا نیست.
از حضرت حق سبحانه و تعالی توفیق راه می طلبیم و امید یاری داریم.
لعل الله یحدث بعد ذلک أمراً