آن علم که در مدرسه حاصل کردند/ کار دگر است و عشق کار دگر است

...این علمی که ما از کتاب و مدرسه و این‌ها داریم ، این برای ما یقین نمی‌آورد، این علم برای ما گرمی نمی‌آورد ، این علم برای ما عشق و شوق نمی‌آورد.
 هیچ فیلسوفی از خواندن فلسفه گرم نمی‌شود ، مشتاق نمی‌شود ، عاشق نمی‌شود ، عشق خدا و محبت خدا در قلبش ایجاد نمی‌شود.
 این یک معرفت ظاهری است که ما داریم ، این معرفت ظاهری خیلی معرفت کارسازی نیست، حتی این معرفت این‌قدر نیست که انسان را در همان سوال و جواب شب اول قبر به دادش برسد...

...یک نوع دیگر خداشناسی داریم ( نوع سوم ) ، آن خداشناسی نه محصول تقلید و تلقین است و نه محصول استدلال های عقلی‌ است ، بلکه این خداشناسی در اثر زدودن و دریدن حجاب‌های ظلمانی و سختی که بر قلب انسان افتاده است ( اینجا البته دیگر با درس خواندن حاصل نمی‌شود ) ، اینجا با مجاهدت حاصل می‌شود ، اینجا با ریاضت حاصل می‌شود ، با مجاهدت‌های سخت، درافتادن با حیوانیت نَفْس...

...امام زمان را در آنجا می‌بینی...
 بنابراین این معرفت، معرفت شهودی است ، معرفتی است که دیگر خدا را می‌بینی. این معرفت با عشق همراه است، چرا ؟ چون خداوند جامع کمالات است ، این نور به قدری زیباست...

---

برگرفته از فایل صوتی جلسه ۵ مقام‌ نورانیت امام
حضرت علامه مروجی سبزواری( حفظه الله)

دریافت

شیخ مفید و امضای امام زمان علیه السلام

 

مرحوم شیخ مفید کسی بود که در مسئله توحید حق بزرگی بر گردن شیعه دارد که بحث امامت را یک بحث علمی کرد، بقول امروزی ها تئوریزه اش کرد، و توحید را بصورت علم درآورد، و نقل هست که وقتی ایشان از دنیا می رود و وقتی او را به خاک می سپارند، روز بعد که سرقبرش می آیند می بینند کاغذی که سه بیت شعر نوشته شده بود، و در زیر آن امضای امام زمان علیه السلام بود و معلوم می شود آن سه بیت  شعر را امام زمان علیه السلام نوشتند:

لا صَوَّتَ النَّاعِیَ بِفَقْدِکَ اِنَّما

یَوْمٌ عَلی آلِ الرَّسُولِ عَظِیمٌ

اِنْ کُنْتَ قَدْ غَیَّبْتَ فِی جَدَثِ الَّثری،

فَالْعِلْمُ وَ التَّوْحِیدُ فِیکَ مُقِیمُ

وَالْقائِمُ الْمَهْدِیُّ یَفْرَحُ کُلَّما

تَلِیَتْ عَلَیْهِ مِنَ الدُّرُوسِ عُلُوم...

 

آن روزی که منادی ندای مرگ تو را  داد روزی بود که بر آل رسول سخت گذشت، یک انسان از دنیا میرود که نه امام بوده و نه رسول، هرچند که تو رفتی و در دل خاک پنهان شدی، اما علم توحید در تو مقیم بود، در تو رسوخ کرده بود، و حضرت قائم خوشحال می شود آن زمانی که کتابهای تو را برایشان می خوانند، یعنی هر وقت کتابهای تو را برای من می خوانند خوشحال و شاد می شوم.

این انسان، این مقام را از کجا پیدا کرده ؟

 از علم توحید

***********************************************************************

پیاده شده از فایل صوتی توحید شیخ صدوق

علامه حمید رضا مروجی سبزوازی حفظة الله

در باب اهمیت علم توحید

توحید چیزی است که ساختار وجودی انسان را شکل می دهد، همانطور که ساختار شکل انسان، استخوان بندی انسان هست، و جسم انسان را شکل می دهد، فرض کنید این بنا را که می خواهند درست کنند، آن چیزی که اصل استخوان بندی این بنا هست تیرآهن و پایه ها هست، پایه هرچه مستحکمتر باشد و ستونها و تیر آهن ها قویتر باشد، خانه استحکامش بیشتر خواهد بود، از لحاظ شخصیت روحانی هر چه انسان علمش در توحید قویتر باشد، استخوانبندی و ساختار روح قویتر است و در پیشگاه خداوند انسانها به قدر غور و نفوذی که در توحید انجام دادند، قلب انسان ارزش پیدا می کند، چون بالاخره شما اگر خداوند را حد اعلای عالم آفرینش قرار دهی هر کسی که خدایی تر باشد طبیعی است که به خدا نزدیکتر می شود، و خدایی شدن انسان در گرو این است که انسان بتواند در مرحله اول علم توحید را در خودش پیاده کند، و بعد عملش، عمل توحیدی باشد، کسی که بتواند واقعا ذاتش را توحیدی کند، به او می گویند مخلَص و آن کسی که بتواند عملش را توحیدی کند می گویند مخلِص، مقام مخلَصین خیلی بالاتر است، کسی که بتواند ذاتش را توحیدی بکند، ذاتش را از هر گونه غیرخدایی پاک کند، و غایت حرکتهای عرفانی همین است، عارفان الهی آمدند انسان را در همین مرتبه، مخلَص بودن، یعنی ذاتی باشد که انسان وقتی به کسی نگاه می کند جز خدا در او نبیند، یعنی هر چه انسان نگاه می کند خدا ببیند، اگر  حرف می زند، حرفهای او انسان را به یاد خدا بیندازد، اگر انسان می نشیند، بلند می شود، می خوابد، همه ی حرکاتش انسان را به یاد خدا بیندازد، و در وجودش و قلبش غیر خدا پیدا نشود، در قیامت هم انسان به مقدار توحیدی شدن ارزش پیدا می کند، عمل خوب است منتها بالاتر از عمل، توحیدی شدن انسان است، ذات خالص شود.

***********************************************************************************************

پیاده شده از فایل صوتی توحید شیخ صدوق

علامه حمید رضا مروجی سبزواری حفظة الله